ISTORIJA JOGE
Usled nedostatka materijalnih dokaza u vidu sačuvanih tekstova, veoma je teško utvrditi tačan nastanak i rani razvoj joge, posebno što indijska tradicija nije pridavala značaja hronološkom aspektu nastanka njenih učenja. Treba imati u vidu da su se znanja prenosila usmeno. Ipak, mogu se razlikovati četiri glavna istorijska perioda razvoja joge:
1. Arhaični (cc 3000 - 1500. pne.)
Pretpostavlja se, na osnovu arheoloških istraživanja ranih civilizacija doline Inda (Harappa i Mohenđo-Daro) i pronađenih figura, koje prikazuju lik proto-Šive, da počeci joge sežu u 3. milenijum pne. U pisanom obliku, neki elementi joge, se nalaze opisani već u najstarijim vedama, datiranim u isti period.
2. Pred-klasični (cc 1500. pne.- 200 n.e.)
U ovom periodu, učenje joge se, u sve razvijenijem obliku, nalazi u ezoteričnim učenjima ranih Upanišada, Mahabharati i Ramajani, indijskim nacionalnim epovima, kao i učenjima budizma i đainizma.
3. Klasični (cc 200. pne. – 200 n.e.)
Učenja zasnovana na Patanđalijevim Jogasutrama i brojnim komentarima na njih, nastalih u kasnijem periodu.
4. Post-klasični (nakon 200 n.e.)
Jogijska učenja inspirisana starijim učenjima, čija je zajednička karakteristika nedualni pogled na stvarnost, a koja su razrađena nakon Patanđalijevih jogasutri
ETIMOLOGIJA REČI JOGASam koren reči yoga - yuj (juđ) (sjedinjenje, sprezanje, sastavljanje, povezivanje) ukazuje na njen krajnji cilj, jedinstvo individualnosti (atmana) sa univerzalnom dimenzijom postojanja (brahmanom). Jogu kao sistem samorazvoja tj. kao koncept koji obuhvata stepenike (aštange): yamu, niyamu, asane, pranayame, pratyaharu, dharanu, dhyanu i samadhi a sa ciljem dostizanja prosvetljenja (stanja samadhija) sistematizuje Patanjđali u spisu Joga sutre.
ŠTA JE JOGA
Joga je jedan od 6 ortodoksnih sistema indijske filozofije ili daršana. Za razliku od mnogih filozofskih sistema, koji se bave uglavnom misaonim istraživanjem čoveka, života i sveta, sistem joge stavlja naglasak na praktične telesne i psihičke vežbe, u cilju razvoja svih potencijala pojedinca.
Iako se u Patanđalijevim joga sutrama, koje čine temelje klasične joge, joga definiše jednom rečenicom - „joga predstavlja stanje obustavljenosti [zamućujućih partikularnih] obrta u svesti“, zbog svoje kompleksnosti i velikog broja različitih joga škola i pristupa, postoji veoma mnogo različitih, često suprostavljenih, pogleda na samu jogu i njenu svrhu. Svaka škola joge sadrži sve dimenzije (aštange-stepenice) koje preporučuje Patanjđali (jama, nijama, asane, pranajama, pratjahara, dharana, dhjana i samadhi), iako neke joga škole stavljaju naglasak na fizičke položaje (asane) i na njihov zdravstveni učinak, neke joga škole na efekat koji se ostvaruje u vrhunskom sportu i umetnosti, neke joga škole na meditaciji i spiritualnosti. Ne treba zaboraviti da izvorno joga vodi ka dostizanju viših stanja svesnosti, pa su svi navedeni efekti samo dobrobit na putu samorazvoja ali ne i cilj. Sve ozbiljne škole joge oslobođene su svake primese religioznog.
Izvan Indije, joga je najpoznatija u obliku hatha joge - fizičkih položaja tela(asana), često kombinovanih sa vežbama disanja(pranayama), i tehnikama joga meditacije (dhyana).
Danas se joga izučava i naučno. Međunarodno društvo za naučna interdisciplinarna istraživanja u oblasti joge okuplja najveće naučne autoritete koji istražuju efekte praktikovanja joge a rezultate njenog istraživanja publikuju u međunarodno priznatim naučnim časopisima. Međunarodni naučni časopis o jogi: Smisao u naučnom i redakcijskom odboru okuplja profesore i naučnike iz svih zemalja sveta s ciljem da se jogi pristupi iz različitih naučnih disciplina i rasvetli fenomen blagotvornog dejstva praktikovanja joge na razvoj svesnosti i inteligencije, stoga i na zdravlje, uspeh i kreativnost.
Sve je više akademskih ustanova koji u svoj nastavni program uvršćuju znanja i praksu joge. Međunarodna joga akademija promoviše jogu kao svojevrsni vid inteligencije animirajući akademsku javnost na značaj uvođenja joge u nastavne programe srednjoškolskih i visokoškolskih ustanova. Školujući sertifikovane instruktore, joga učitelje, joga terapeute i joga psihoterapeute Međunaordna joga akademija javnosti približava mogućnost da se na pravi način upoznaju sa mogućnostima koje praktikovanje joge pruža. Joga se afirmiše kao životna filozofija iz koje proizilazi životni stil, kao kulturološki fenomen, metod samorazvoja, pomoćna zdravstvena metoda, kao praksa koja pojedincu pomaže da dovode u sklad svoje želje i mogućnosti.
GRANE YOGE (VRSTE) I RAZLIČITE ŠKOLE JOGE
Klasični indijski spisi navode četiri glavne vrste joge:
- Karma joga, čija je osnovna karakteristika nesebično delovanje.
- Bhakti joga, koja se definiše kao predanost Bogu, ili uzvišenom idealu.
- Jnana jogu, karakteriše nastojanje za intelektualnom spoznajom istine.
- Raja joga, je meditativni pristup klasične, Patanđalijeve osmostruke (ashtanga) joge.
Ovi joga putevi, ili aspekti joge, su bazirani na hiljadugodišnjem eksperimentalnom istraživanju temeljnih osnova čovekovog bića – fizičkom, emotivnom, misaonom i duševnom / duhovnom i to je ujedno i razlog zbog čega joga polaže pravo na univerzalnost delovanja njenih tehnika. U praksi je praktično nemoguće naći jedan od ovih oblika joge, potpuno izdvojenog od ostalih.
Kao veći, zasebni sistemi, mogu se još smatrati:
- Mantra Joga- Kriya Yoga
Osim ovih postoje mnoge druge vrste joga, koje se često koncentrišu na samo jedan aspekt stvarnosti i kao takve se koriste u okviru ostalih joga:
Nada joga, Prana vidya joga, Swara Yoga, itd.
Postoji čitav niz joga škola, koje jogu koja se u njima praktikuje, nazivaju imenom svog učitelja (ili tehnike), no to su najčešće kombinacije gorepomenutih vrsta joge, sa naglaskom na jednu specificnu tehniku, ili grupu tehnika: Integralna joga od Shri Aurobinda, Iyengar yoga, Šivananda joga, Asthanga Vinyasa joga, Sahaja, ili Surat Shabd joga, Vini joga, Bikram joga, Yantra joga, Nidra joga, Anusara joga, Aroma joga, Hormon joga, Joga smeha, Terapeutska joga, ...
U INDIJI JE NAJČEŠĆE ZASTUPLJENO PRAKTIKOVANJE TRADICIONALNE JOGE U KOMBINACIJI SA VEDANTA FILOZOFIJOM, TJ. YOGA-VEDANTA, ili tzv. Bramaćari Yoga, (koja se podučava u joga ašramima), koja svoje znanje prenosi kroz 12 osnovnih linija (sampadaje) pokrenutih od Sri Šankaraćarije, a postoje i neke mnogo starije linije jogija i siddha.
JOGA DANAS (MODERNA JOGA XX VEKA)
U modernoj jogi, posebno na Zapadu, težište se stavlja na praksu, koja može biti više telesno, ili meditativno usmerena, a manje na samu filozofiju. Guruima i doktrinama, za razliku od tradicionalne joge, se pridaje manji značaj. Upućujući na pozitivni uticaj vežbanja, joga se posmatra kao doprinos ličnom razvoju, u velikoj meri nezavisno od religioznih, ili ideoloških pogleda praktikanta. Zahteva u pogledu ponašanja ima manje i shvaćeni su više kao preporuke, nego kao obavezujući uslovi. Metode pročišćavanja se procenjuju po njihovom delovanju na psihosomatsko zdravlje.
